Dzisiaj, szukając ciekawych miejsc na świecie wybierzemy się o Chin. Jest to kraj równie rozległy, co stary, mający niezwykle bogatą historię, a od niedawna również bardzo nowoczesny. W państwie tym mieszka ponad 1/5 ludności świata. Nie jest łatwo w kilku zdaniach opisać ten jakże różnorodny kraj. Na jego terytorium znajdziemy przepiękne górskie krajobrazy, surowość pustyni i zielone doliny.

Na każdym kroku spotykamy wspaniałe zabytki świadczące o bogatej historii kraju. Stolicą Państwa jest Pekin a tam jedyne w swoim rodzaju Zakazane Miasto- dawny pałac cesarski. Przez ponad 500 lat dostępny jedynie dla wąskiej grupy Chińczyków, wzbudzał podziw, strach i respekt każdego, kto z okolicznych wzgórz spoglądał na imponujący kompleks budowli. O tym, co kryło się za murami Zakazanego Miasta, nie wiedział prawie nikt.

Następnym znanym zabytkiem – widocznym z kosmosu- jest Mur Chiński. Wielki Mur Chiński jest jednym z największych i najsłynniejszych zabytków - każdego roku odwiedza go około 14 mln turystów. To także jedna z najsolidniejszych konstrukcji na ziemi - cegły sklejono m.in. za pomocą mąki ryżowej wymieszanej z wodą.

Zabytków jest tak dużo, że podam tylko kilka. Może aby zaspokoić swoją ciekawość sami poszukacie ciekawostek o nich: Armia Terakotowa, klasztor Shaolin, buddyjska świątynia w Tybecie.

A wiecie że w Chinach istnieje jedyny na świecie rezerwat pandy wielkiej? Obszar 924,000 hektarów obejmuje 7 rezerwatów naturalnych oraz 9 parków krajobrazowych w górach Qionglai i Jiajin. Żyje tam 30 procent światowej populacji pand wielkich, które są jednym z najbardziej zagrożonych gatunków na świecie (przetrwało ok. 1000 do 2000 osobników).

A na zakończenie kilka ciekawostek o Chinach.                                                                

Chiny są 4 pod względem wielkości krajem na świecie.

U wybrzeży Chin znajduje się około 5000 wysp.

Papier toaletowy wynaleziono w Chinach pod koniec XIV wieku.

Ciasteczka z wróżbą nie są wcale tradycyjnym chińskim zwyczajem.

Popularną rozrywką w Chinach jest walka świerszczy.

W chinach wynaleziono proch oraz fajerwerki.

Młodzi ludzie  w coraz większym stopniu stają się ofiarami uzależnienia od portali społecznościowych i gier. Nierzadko nie uświadamiają sobie swojego stanu, nie otrzymują też sygnałów ostrzegawczych od dorosłych, którzy zajęci są realizacją zadań związanych ze zdobywaniem środków na utrzymanie.

Symptomy takiego uzależnienia to:

• Osoby uzależnione nie są zdolne do prowadzenia normalnego życia w społeczeństwie I prowadzić typowego życia rodzinnego i towarzyskiego
• Osoby uzależnione nie są w stanie wywiązywać się z podstawowych zobowiązań i ról społecznych
• Uzależnieni mają zaburzone poczucie odpowiedzialności, a nawet winy
• Uzależnienie od mediów społecznościowych znacznie zawęża pole zainteresowań i wiąże się z utratą dotychczasowych więzi ze znajomymi
• Niechęć bądź też całkowita niemożność wykonywania określonych czynności, ale również podjęcie i kontynuowanie nauki
• Czas spędzany przy komputerze lub konsoli dominuje nad innymi aktywnościami
• Brak możliwości skorzystania z komputera lub zagrania w grę powoduje rozdrażnienie, złe samopoczucie, agresję, chandrę, apatię, a w skrajnych przypadkach nawet depresję
• Nadpobudliwość
• Zaburzenia lękowe
• Izolowanie się
• Zaburzenia i zmiany nastroju
• Problemy z zasypianiem i bezsenność
• Problemy z koncentracją
• Relacje wirtualne stają się ważniejsze od realnych
• Wydawanie dużych kwot pieniędzy na nowe gry, akcesoria do gier lub wyposażenie postaci w grze

Alternatywne przykłady spędzania czasu wolnego:

• Aktywność fizyczna oraz sporty nie wymagające nakładów finansowych
• Aktywności wraz z rodzicami
• Motywowanie do poszukiwania i rozwijania swoich zainteresowań
• Zajęcia artystyczne pobudzające wyobraźnię
• Oglądanie na żywo imprez kulturalnych/ sportowych

Zastanawialiście się kim jest przyjaciel i jaki powinien być? Niby proste pytania ale czy łatwo na nie odpowiedzieć. Niby wiemy, że przyjaciel to ktoś, komu można bezgranicznie zaufać i nie musimy się bać, że zdradzi komuś nasz sekret. Jest to także osoba, która zawsze nas wspiera i stara zrozumieć, oraz staje po naszej stronie i broni naszego dobrego imienia. W razie problemów oferuje swoją pomoc i troszczy się o nas. Dba o rozwój przyjaźni, jest zaangażowany w podtrzymywanie więzi. Dobry przyjaciel jest wierny, nie zdradza tajemnic i nie plotkuje na nasz temat. Akceptuje nas całkowicie i jest tolerancyjny. Potrafi szczerze powiedzieć o tym, co mu się w nas nie podoba, abyśmy mogli to zmienić. W przyjaźni jest bezinteresowny, nie czerpie z tego żadnych materialnych korzyści. Idealny przyjaciel jest naszą bratnią duszą. Tyle teoria. A według Was kto to jest przyjaciel? Po czym poznać prawdziwą przyjaźń? Co jest najważniejsze w przyjaźni? Jeżeli chcecie podzielić się swoimi przemyśleniami to napiszcie w komentarzach. Być może bajka znajdująca się pod poniższym linkiem pomoże Wam odpowiedzieć na pytania dotyczące przyjaźni. Miłego słuchania.

https://www.youtube.com/watch?v=oZLbwFdHkOY

Dziś przygotowaliśmy materiał o asertywności skierowany do rodziców/ opiekunów.

Jak nauczyć swoją pociechę bycia asertywnym.

Asertywność to umiejętność wyrażania swoich emocji. To nie tylko odmawianie w sposób stanowczy. To także świadomość swoich wad i zalet. To umiejętność wyrażania opinii, krytyki, czy potrzeb w taki sposób, by nie być agresywnym. By nie krzywdzić uczuć innych. Osoba asertywna potrafi kontrolować swoje emocje. Traktuje innych tak, jak sama chciałaby być traktowana. Jest stanowcza i potrafi powiedzieć ''nie'' nawet pod presją innych. Nie ulega łatwo manipulacjom, zna swoją wartość.

Jak nauczyć dziecko asertywności?

• Naucz dziecko, by w każdej sytuacji, w której nie czuje się komfortowo mówiło stanowcze NIE.
• Pamiętaj, że ma prawo wyboru, daj mu to poczuć. Zacznij od prostych czynności – pozwól mu wybrać ulubiony owoc, warzywo, niech samo decyduje, co zje na śniadanie. W ten sposób nauczysz swoje dziecko decyzyjności.
• Uświadamiaj swoją pociechę, że może się z tobą nie zgadzać i to nie wpłynie na relacje między wami.
• Szanuj jego odmienne zdanie. Pozwól mu mówić otwarcie o jego emocjach i uczuciach. Zawsze znajduj na to czas.
• Buduj w dziecku poczucie bezpieczeństwa i akceptacji. To ono pozwoli mu na zyskanie pewności siebie. Przytulaj, głaszcz, komplementuj już od pierwszych chwil życia.
• Wyznaczając zasady panujące w domu nie wykorzystuj swoje autorytetu, gdy nie ma on uzasadniania. Nie odpowiadaj na pytania dziecka: ''no bo tak''. Staraj się mu wytłumaczyć, jakie korzyści uzyska z przestrzegania reguł, czy zrobienia czegoś o co go prosisz.
• Zachęcaj do prowadzenia dyskusji. Nie odmawiaj od razy, tylko dlatego, że nie jesteś przekonany do pomysłu swojego dziecka. Niech postara się cię przekonać, poda argumenty, daj mu szansę.
• Dziecko musi zrozumieć swoje emocje, ale też emocje innych w jego otoczeniu. Nie bój się ich nazywać. Naucz dziecko, czym jest gniew, radość, strach, złość. Ćwiczcie sposoby och wyrażania.
• Ucz wyznaczania granic cielesnych. Dziecko powinno wiedzieć, że nie musi dawać buziaka cioci czy babci. Nigdy nie zmuszaj go do tego. Łaskotki od wujka? Jeśli maluch ich nie lubi, to nie musi się na nie zgadzać. Edukuj. Dziecko powinno wiedzieć, że nikt nie ma prawa naruszać jego granic. Całowanie w usta? To bardzo intymna czynność zarezerwowana tylko dla najbliższych. Naucz go w takich sytuacjach mówić stanowcze NIE – bez poczucia winy.
• Zacznij od siebie. Pamiętaj, że dziecko uczy się przez modelowanie, a rodzic jest dla niego największym wzorem, który będzie naśladować. Zrób rachunek sumienia – czy ty jesteś asertywny? Czy potrafisz wyrażać swoje emocje bez ranienia innych? Asertywny rodzic to asertywne dziecko. Gdy ty masz problem z byciem asertywnym – zmień to! Idź na kurs, przeczytaj polecany przez psychologów poradnik, porozmawiaj z kimś, kto może ci pomóc trenować asertywność u siebie i dopiero wtedy zabierz się za jej naukę u swojego dziecka.