Mamy dla Was kilka zimowych łamigłówek do rozwiązania. Powodzenia!

Co prawda za oknem widać jesień, ale w kalendarzu mamy zimę. Czym charakteryzuje się ta pora roku? 

Charakteryzuje się najniższymi temperaturami powietrza w skali roku, opadami śniegu, a większość świata roślin i zwierząt przechodzi okres uśpienia.

Większość roślin zimuje w formie nasion lub podziemnych kłączy, cebul i bulw. Na powierzchni pozostają tylko bezlistne krzewy i drzewa liściaste oraz zimozielone krzewy i drzewa iglaste. Śnieg pokrywający drzewa chroni je przed przemarzaniem, a szadź jest zjawiskiem występującym tylko w zimie, gdy jest mgła i mróz.

Zwierzęta bezkręgowe i kręgowce zmiennocieplne pozostają w ukryciu przez całą zimę. Tylko ptaki i niektóre ssaki są aktywne niezależnie od temperatury otoczenia. Ryby przeżywają zimę w wodzie pod lodem pod warunkiem, że przez przeręble odbywać się będzie jej przewietrzanie.

Zima astronomiczna rozpoczyna się w momencie przesilenia zimowego i trwa do momentu równonocy wiosennej, co w przybliżeniu oznacza na półkuli północnej okres pomiędzy 22 grudnia a 21 marca. Podczas zimy astronomicznej dzienna pora dnia jest krótsza od pory nocnej, jednak z każdą kolejną dobą dnia przybywa, a nocy ubywa.

Za zimę klimatyczną przyjmuje się okres roku, w którym średnia dobowa temperatura powietrza spada poniżej 0 °C. Zasadniczo zimę poprzedza jesień, jednak pomiędzy tymi okresami znajduje się klimatyczny etap przejściowy – przedzimie. Podobnie zimę od wiosny oddziela przedwiośnie.

Dla półkuli południowej wszystkie opisane daty i zjawiska są przesunięte o pół roku. Za miesiące zimowe na półkuli północnej uznaje się grudzień, styczeń i luty, a na południowej czerwiec, lipiec i sierpień.

Zimą uprawiane są sporty i zabawy związane ze śniegiem i lodem, takie jak: narciarstwo, snowboarding, łyżwiarstwo, hokej na lodzie, jazda na sankach, lepienie bałwana, rzucanie śnieżkami.

Dzisiaj chcemy Wam przybliżyć postać Hansa Christiana Andersena, jednego z najbardziej popularnych baśniopisarzy. Jego utwory zrobiły międzynarodową karierę, a on sam od kilku wieków jest jednym z najbardziej lubianych twórców literatury baśniowej. Jego baśnie przetłumaczono na ponad 80 języków. Hans Christian Andersen baśnie pisał już od najmłodszych lat. Urządzał także kukiełkowe teatrzyki. Był zafascynowany teatrem, miał także niezwykłą wyobraźnię i talent do opowiadania różnych historii. Andersen okazał się być pierwszym pisarzem, który pisanie dla dzieci traktował poważnie, choć nie od początku. Co istotne – dopasował do nich swój styl; pisał językiem potocznym, codziennym, dla dziecięcej rozrywki. Naturalnie był z tego powodu krytykowany, jednak przyczyniło się to do popularności jego baśni. Bardzo nie chciał, by jego baśnie od początku uznano za dzieła wyłącznie dla dzieci, bez głębszego sensu. Najbardziej znane baśnie Andersena to: Brzydkie kaczątko, Calineczka, Choinka, Dziewczynka z zapałkami, Królowa Śniegu, Księżniczka na ziarnku grochu, Mała Syrenka, Nowe szaty króla, Ropucha, Stara latarnia.

Baśnie najczęściej służą nie tylko rozrywce, ale mają również znaczenie moralizatorskie. W zależności od poruszanej tematyki, pozwalają dzieciom lepiej zrozumieć otaczający ich świat, prezentują konkretne systemy wartości, pełnią rolę ostrzegawczą itp. Bardzo często, fundamentem baśni, jest walka pomiędzy antagonistami dobrej i złej strony. Baśnie zazwyczaj są krótkie – w końcu w przeszłości najczęściej były opowiadane z pamięci.

Ciekawostki dotyczące Hansa Christiana Andersena:

• Andersen cierpiał na dysleksję, a w jego tekstach roi się od błędów. Być może dlatego wolał opowiadać, niż pisać, a jego styl przypomina język mówiony. Wydawcy poprawiali literówki i błędy, jednak nie ingerowali w styl tekstów.
• Nie był jednak zbyt dumny z tego, że pisze baśnie. Uważał, że inne gatunki są bardziej wartościowe, a skoro nie umiał ich tworzyć, chciał nawet kiedyś rzucić pisanie. Na szczęście doszedł ostatecznie do wniosku, że baśń może być uznana za odpowiednik „uniwersalnej poezji”.
• Baśnie Andersena zostały zekranizowane przez Disneya, jednak nie wszyscy widzowie zdają sobie sprawę, że ekranizacje te nie są zbyt wierne. Baśnie Andersena często kończą się źle.
• W roku 2005, z okazji dwusetnej rocznicy urodzin baśniopisarza, Poczta Polska wypuściła dwa znaczki, na których znajdują się wizerunki postaci z dwóch popularnych baśni Andersena: Małej Syrenki oraz Królowej Śniegu.

Dla popołudniowego relaksu proponujemy origami, które jest sztuką składania papieru tak, aby uzyskać różne kształty. Zabawa wymaga precyzji, koncentracji i cierpliwości. Podczas składania papieru rozwija się twórcze i konstrukcyjne myślenie, jak również usprawnia spostrzegawczość, zdolności manualne, wyobraźnię przestrzenną i fantazję.

Komu uda się złożyć diabełka?

https://www.youtube.com/watch?v=f_vfqBVCTYA